فارغم کن از مراد

ای چراغ آسمان و رحمت حق بر زمین         ناله  من  گوش  دار  و  درد  حال من ببین

از  میان  صد بلا من سوی تو بگریختم          دست رحمت بر سرم نه یا بجنبان آستین

یا روان کن آب رحمت آتش غم را بکش         یا خلاصم ده چو عیسی از جهان  آتشین

یا  مراد  من  بده  یا  فارغم کن از مراد         وعده  فردا  رها  کن  یا  چنان کن یا چنین

یــا  در  انافتحنا  برگشا  تا  بـــنــگــرم          صد هزاران گلستان و صد هزاران یاسمین

یا ز الم نشرح روان کن چارجو در سینه‌ام     جوی آب و جوی خمر و جوی شیر و انگبین

مولوی » دیوان شمس » غزلیات