باران که شدى مپرس ، این خانه ‌ی‌ کیست

باران که شدى، پیاله‌ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه‌ یکیست

باران! تو که از پیش خدا مى‌آیی
توضیح بده عاقل و دیوانه یکیست

بر درگه او چونکه بیفتند به خاک
شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکیست

با سوره ى دل ، اگر خدارا خواندى
حمد و فلق و نعره‌ى مستانه یکیست

این بى‌خردان خویش خدا مى‌دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکیست

از قدرت حق هرچه گرفتند به کار
در خلقت حق رستم و موریانه یکیست

گر درک کنى خودت خدا را بینى
درکش نکنى کعبه و بتخانه یکیست

شعر از مهدی مختارزاده