بیراهه ای در آفتاب

دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو که هر بندی که بَربَندی بِدَرانم به جان تومن آن دیوانه ی بندم که دیوان را همی‌بندم زبان مرغ می‌دانم سلیمانم به جان تونخواهم عمر فانی را تویی عمرِ عزیز من نخواهم جان پرغم را تویی جانم به جان توچو تو پنهان شوی از من همه تاریکی و کفرم چو تو پیدا شوی بر من مسلمانم به جان توگر آبی خوردم از کوزه خیال تو در او دیدم وگر یک دم زدم بی‌تو پشیمانم به جان تواگر بی‌تو بر افلاکم چو ابر تیره غمناکم وگر بی‌تو به گلزارم به زندانم به جان توسَماع گوش من نامت سماع هوش من جامت عمارت کن مرا آخر که ویرانم به جان تودرون صومعه و مسجد تویی مقصودم ای مرشد به هر سو رو بگردانی بگردانم به جان توسخن با عشق می‌گویم که او شیر و من آهویم چه آهویم که شیران را نگهبانم به جان تواَیا منکر درون جان مکن انکارها پنهان که سِرِ سَرنبشتت را فروخوانم به جان توچه خویشی کرد آن بی‌چون عجب با این دل پرخون که ببریده‌ست آن خویشی ز خویشانم به جان توتو عیدِ جان قربانی و پیشت عاشقان قربان بُکش در مَطبخ خویشم که قربانم به جان توز عشق شمس تبریزی ز بیداری و شبخیزی مثال ذره گردان پریشانم به جان توشعر از حضرت مولانا بخوانید, ...ادامه مطلب